|
Vi parolas: la voĉ' per sia dolĉa rav' min dronigas en rev', al ĝi cedante jen flugas mia anim' al kares-onda mar', fremdajn bordojn preteras ĝi. Ŝipas mi en la lum' de l' subiranta sun', kiu ridas tra la blua soleco, dum flugas blanka birdar' tra la ĉiel' kaj mar', verde pasas insula vic'. Kaj sur pintoj de rok' temploj brilegas en puraj flamoj de la roza vesper-krepusk'. La cipresoj de l' bord' flustras mistere kaj flirtas densa odor' de mirt'. En la sala aer' vagas ĉi mirt-odor', ! mole miksas sin al kanto de ŝipanar'. Ŝipo venis al bord' kaj ĝi kviete la ruĝajn velojn mallevas jam. Venas de l' Akropol' longa virina trup', blankajn peplojn ĝi, jen, portas surkorpe kaj florokronon sur kap', laŭron en mano, kaj kantas kun etendita brak'. En la ter' de patruj' lancon fiksante, jen saltas nun al la bord' brile armita vir'. Venis el la batal' eble Alkeo mem al virginoj Lesbiaj re. |